Ίσως η αρχαιότερη αναλγητική θεραπεία. Αναστέλλει τα ερεθίσματα του πόνου επεμβαίνοντας κυρίως στην μετάδοση των ερεθισμάτων σε επίπεδο Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ).
Θεωρητικό υπόβαθρο
Ο πόνος μεταφέρεται μέσω των εμμύελων Αδ ινών (οξύς πόνος) και μέσω των αμύελων C ινών (βύθιος πόνος) στον θάλαμο του εγκεφάλου (κυρίως) όπου μετά από πολυεπίπεδη επεξεργασία στην οποία εμπλέκονται συμπεριφορικοί, περιβαλλοντικοί, ιδιοσυγκρασιακοί και άλλοι παράμετροι μεταφράζεται σε επώδυνο ερέθισμα. Η αναστολή των ερεθισμάτων του πόνου πραγματοποιείται με τον ερεθισμό των Αβ (πίεση) και Αδ (δόνηση) ινών στο επίπεδο του οπισθίου κέρατος του Νωτιαίου Μυελού (ΝΜ): ο ερεθισμός αυτών των ινών μπλοκάρει τα επώδυνα προσαγωγά ερεθίσματα πριν αυτά μεταφερθούν σε ανώτερα επίπεδα- κέντρα. Επιπλέον, τα ερεθίσματα του πόνου αναστέλλονται και μέσω του κατιόντος συστήματος αναλγησίας το οποίο ενισχύει την έκκριση διαφόρων οπιοειδών πεπτιδίων και ανασταλτικών νευροδιαβιβαστών.
Τρόπος εφαρμογής
Η εφαρμογή των βελονών γίνεται τοπικά στο σημείο του πόνου αλλά συνδυάζεται και με απομεμακρυσμένα σημεία για πιο εκτεταμένο αναλγητικό αποτέλεσμα. Οι βελόνες παραμένουν επάνω στον ασθενή για περίπου 20’. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει ταυτόχρονη εφαρμογή ηλεκτρισμού με τις βελόνες να παίζουν του ρόλο του αγωγού (ηλεκτροβελονισμός) επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα και ηλεκτρικό μυικό ερεθισμό. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η συνοδός μυική χαλάρωση που προκύπτει από τον βελονισμό ενισχύεται περισσότερο με το ηλεκτρικό ερέθισμα.
Τεκμηρίωση
Η αποτελεσματικότητα του βελονισμού ως μέσο αναλγησίας έχει τεκμηριωθεί επαρκώς τα τελευταία χρόνια από πληθώρα επιστημονικών μελετών (Randomized Controlled Trials –RCTs) και έχει καθιερωθεί ως ισότιμο εργαλείο της δυτικής ιατρικής πρακτικής.
