Τα σησαμοειδή οστά είναι κάποια πολύ μικρά οστάρια τα οποία δεν αρθρώνονται με άλλα οστά αλλά βρίσκονται ‘μετέωρα’ σε μυικές γαστέρες και δίπλα σε τένοντες. Η χρησιμότητά τους σχετίζεται με την καλύτερη διολίσθηση τενόντων και στην αύξηση της τάσης τους αφού λειτουργούν σαν τροχαλίες. Δεν ανευρίσκονται πάντα στα ίδια ανατομικά σημεία σε όλο τον πληθυσμό. Το μεγαλύτερο σησαμοειδές οστό του σώματός μας είναι η επιγονατίδα. Υπάρχουν 2 σησαμοειδή οστά κάτω από την βάση του μεγάλου δακτύλου δηλαδή στην κεφαλή του 1ου μεταταρσίου. Οι 2 τένοντες του βραχέως καμπτήρα του μεγάλου δακτύλου στην διαδρομή τους εσωκλείουν τα 2 αυτά σησαμοειδή και στην συνέχεια καταφύονται στην βάση της 1ης φάλαγγας. Τα σησαμοειδή αυτά οστάρια μπορεί είτε να πάθουν κάταγμα ή άσηπτη νέκρωση είτε να εμπλακούν σε φλεγμονώδη ερεθισμό των ίδιων των τενόντων οπότε μιλάμε για ένα είδος τενοντοπάθειας που ονομάζεται σησαμοειδίτιδα. Αθλητές δρομείς και χορευτές υποφέρουν συνηθέστερα από σησαμοειδίτιδα. Κλινικά υπάρχει πόνος στην κεφαλή του 1ου μεταταρσίου με επιδείνωση κατά την κάμψη- έκταση του δακτύλου. Ίσως συνυπάρχει τοπικό οίδημα και ερεθισμός της περιοχής. Η διάγνωση τίθεται αρχικά κλινικά ενώ οστική λύση (κάταγμα) εντοπίζεται με ακτινογραφικό έλεγχο.
Αντιμετώπιση: Σε περίπτωση κατάγματος χρειάζεται ακινητοποίηση τοπικά με νάρθηκα ή υπόδημα με άκαμπτη σόλα. Στις περιπτώσεις (φλεγμονώδους) σησαμοειδίτιδας απαιτείται αποφόρτιση της περιοχής, αποχή από υπέρμετρη καταπόνηση κατά την αθλητική δραστηριότητα, ανακούφιση με πάγο και παυσίπονα, περίδεση με tape- kinesiotape, τοποθέτηση επικαλίων στην βάση του μεγάλου δακτύλου κα. Η φυσικοθεραπεία περιορίζει δραστικά τα συμπτώματα, περιορίζει την φλεγμονή και εξασφαλίζει την απαιτούμενη ελαστικότητα στην περιοχή. Η διεξαγωγή πελματογραφήματος και η κατασκευή ορθωτικών πάτων που αποφορτίζουν την κεφαλή του 1ου μεταταρσίου επίσης δίνει λύση στο πρόβλημα.
